... ‘de bruiloft van Figaro’, ... 27 April 1784, ... première ...De koning, Louis XVI, had de vertooning van het stuk
verboden, hij zag er de revolutionaire ideeën met gevaarlijke
levenskracht in werkzaam,..., doch heel
het hof, smachtend naar prikkels, nieuwsgierig en neigend naar het
nieuwe liberalisme, wenschte de opvoering; ...de zwakke koning moest toezien hoe zijn omgeving, hoe
heel de adel, de vertegenwoordigers van het ancien régime de ideeën
toejuichten die hun ondergang zouden worden.
| |
During the same period he produced his two famous comedies. The earlier Le Barbier de Seville (The Barber of Seville), after a prohibition of two years, was put on the stage in 1775. ... it achieved a complete success. The intrigues which were necessary in order to obtain a licence for the second and more famous comedy, Le Mariage de Figaro ("The Marriage of Figaro"), are highly amusing, and throw much light on the unsettled state of public sentiment at the time. ...The comedy had an unprecedented success. The principal character in both plays, Figaro, is a completely original conception; in fact Beaumarchais drew a portrait of himself in the resourceful adventurer, who, for mingled wit, shrewdness, gaiety and philosophic reflection, may not unjustly be ranked with Tartuffe.
http://www.theatrehistory.com/french/beaumarchais001.html
Mozarts meesterwerk Le nozze di Figaro is nog altijd een van de meest succesvolle stukken uit het operarepertoire. Da Ponte baseerde zijn libretto op het blijspel van Beaumarchais La folle Journée ou le Mariage de Figaro. Dit toneelstuk werd door Napoleon bestempeld als ‘de Franse Revolutie in actie’. In de handen van Mozart en Da Ponte blijven de klassenstrijd en de komische intriges behouden. Toch stijgen de menselijkheid van de personages en de tragische lotgevallen van de geliefden boven alles uit.
http://www.figaro.nl/figaro/pagina.vm?id=2
